Mogen en Moeten.

 

Niet alles wat mag is fijn. Veel wat mag, moet zelfs eigenlijk. En wat moet is nooit fijn.

 

 

Bij deze een tip om een minder stressvolle winter reis te maken met de Camper.

 

Door een andere “Mogen en Moeten aanpak”  te gaan gebruiken ,kunt u veel geschreeuw en ruzie´s kunnen voorkomen op de (vrije) plekjes waar u aankomt. 

Speciaal op die gedoog plaatsen waar mensen al maanden staan, en vergeten zijn dat zij er geen rechten bezitten.

 

Mijn ervaring met deze “Mogen en Moeten” aanpak.

 

Voorgaande jaren heb ik toch meer wrijving ondervonden, met de bemoeizucht van andere camperende mensen die mij ongevraagd advies geven,

over waar ik mag of moet parkeren.

 

Zelfs regels aan mij opleggen als ik aankom rijden. (Doe dit…. Doe dat)

 

Bij mij treed er dan altijd een soort aversie op, omdat ik denk ‘waar bemoeit u zich mee’.

 

Die mensen willen dat ik hun raadgeving opvolg omdat ze het goed bedoelen?

 

Ik denk echter dat het gegeven advies, bedoelt is om hun eigen situatie zo optimaal mogelijk te houden (uitzicht-zon-ruimte).

 

Alle gegeven raad is dus niet om mij echt oprecht te helpen, maar gericht op het behouden van hun eigen belangen.

 

Meestal wordt dit “advies” trouwens gegeven door mensen met wie je geen hechte band heb.

Daarom is het wel goed om te overwegen wie eigenlijk het “advies” geeft.

 

Een aanbeveling in het Duits gegeven wekt bij mij al gauw veel irritatie.

 

Ik zie het als een [bijkomstig]  gegeven, omdat nou eenmaal het merendeel van de campers op de “vrije” plekjes uit dit land afkomstig zijn.

Er worden meer dan 1000 campers per maand [nieuw] verkocht in Duitsland.

 

Conclusie; we komen er niet onderuit om hun taal te leren, Godfried Bomans wist het jaren geleden al.

 

“Quote van Bomans”  over Duitsers,

 

Duitsland is zo´n grote sterke natie , en er zijn zoveel reislustige Duitsers, dat de noodzaak tot assimileren wegvalt.

Er is voor hun totaal geen noodzaak om een andere taal te leren.

Ze vinden namelijk overal veel landgenoten en vormen meestal direct een enclave.

Het gebeurt zelden dat zij met andere culturen samen mixen.

 

Tot zover “Godfried” hij schreef dit decennia geleden, en er is nog niets veranderd!

 

Terug naar mijn “Mogen en Moeten” van aankomen en parkeren.

 

Ik heb mezelf een de volgende paar dingen aangeleerd.

 

Mijn regels:

 

Ongevraagde mening opdringende mensen kunnen het goed bedoelen.

Dus ..ik bedenken of ik iets met de gegeven tip kan.

Ofwel …………Ik Adem in en Adem uit.

 

Ik reageer niet direct met het uitvoeren van de (dwingend bedoelde) raadgeving.

Ik stap eerst uit de Camper, vraag of hij/zij Nederlands spreekt.

Geef de adviseur een hand stel me voor, en bedank de persoon in kwestie  voor de tip.

Ik zeg hem daarna dat ik het ga overwegen of zijn parkeer aanbeveling voor mij enig nut heeft.

De reactie hierop is meestal okay, en mensen zijn wat overbluft door deze manier van optreden.

Mensen moeten namelijk vaak even ‘wennen’ aan een nieuwe situatie.

 

Soms echter is de reactie gewoon asociaal, en wordt de uitgestoken hand geweigerd en briesend

wordt er een scheldkanonnade in gang gezet.

Kaaskop en scheiß Hollander zijn nog de”nette” uitdrukkingen.

 

Deze heftige reactie zal wel komen doordat het schijnbaar onverteerbaar is dat ik  hun “commando” niet onmiddellijk uitvoer.

Nog erger voor hun….., helemaal niet doe.

 

Ik probeer dan nog te zeggen, dat ik het prima vind dat ze hun mening ventileren,

maar dat ik me niet verplicht voel iets met hun raad te doen.

 

Helaas als dit gebeurt is helaas de sfeer op de “Parking/camperplek” wel verziekt.

 

Alles hierboven geschreven gaat dus eigenlijk over tolerantie van campers onderling en het “mogen of moeten”

 

Hieronder staat een stukje uit een column  hierover “van Lydia Rood” wat ik u niet wil onthouden.

 

‘En dan mag u nu even blazen...

En dan mag u daar de auto laten staan.

En dan mag u bij mij uw rijbewijs inleveren. En daarna mag u níet meer rijden!’

Zou de politie het uitgevonden hebben, dat irritante gebruik van het woord mogen?

 

‘En dan mag u het onderlichaam even vrijmaken...

Goed zo, dan mag u daar gaan liggen.

En nu mag u de knieën even optrekken... zo ja, en dan mag u even aan iets fijns denken,

 terwijl ik dit stuk metaal bij u naar binnen prop!’

Medisch personeel weet er ook raad mee.

 

Mogen is behoorlijk dwingend eigenlijk.

 

U mag even gaan zitten - en wachten totdat wij onze lunch op hebben.

U mag uw mond even opendoen - en openhouden terwijl ik met haken en boren tekeerga tussen uw kiezen.

En dan mag u hier even tekenen - dat wij uw veters en uw horloge hebben ingenomen.

 

Niet alles wat mag is dus fijn. Veel wat mag, moet zelfs eigenlijk. En wat moet is nooit fijn.

 

Of wel?

 

‘Moet je kijken, wat een voorgevel!’

‘Moet je hier komen, dan masseer ik je.’

‘Moet je eens bij de Gasterij gaan eten!’

‘Moet je zelf weten.’

 

Gek: moeten is vaak juist weer mogen.

Maar moeten klinkt spannender. Alsof je ertegen in opstand kunt komen.

 

Bij mogen líjk je een keus te hebben.

Maar als ik zeg dat jij iets mag, dan ben ik dus wel mooi de baas.

Je kunt maar beter iets moeten.

 

Tot zover Lydia Rood.

 

Nou ik heb hierna niets meer te zeggen.

Ik hoop dat u dit met een glimlach gelezen heeft en u zich dit verhaal herinnert

wanneer  u ongevraagd uw mening op wil dringen, aan een andere camper.

 

Bedenk of uw raad een kwestie is van echt goed bedoelt helpen,

of een kwestie van uw “ego” is, en u alleen maar een zelfbevestiging verwacht.

Veroordeel de ander niet als hij uw mening niet deelt, en geef hem even tijd om in te schatten in

hoeverre uw raad voor hem van toepassing is.

 

Wordt niet boos als u te horen krijgt:

 

“Fijn bedankt voor de tip, maar ik red me wel. Fijne dag verder ”

 

Groetjes Bram

 

TERUG NAAR PRIKBORD