Niet normaal.

 

'De tijd blijft een raadsel voor me,'

Ik denk dat ik nooit heb begrepen wat tijd nu eigenlijk is.

Herinneringen komen aan de oppervlakte in willekeurige volgorde, van chronologie lijkt geen sprake te zijn.

De dag van 2 maanden geleden, kan even ver lijken als ? tig jaar geleden.

Een aantal van mijn dierbaarste camper herinneringen gaan terug op zeer korte momenten.

 'Er zijn jaren in mijn leven die bijna geen enkel spoor hebben nagelaten behalve als ik ze terug lees in mijn dagboek.’

Er zijn ook gebeurtenissen die zo gegrift staan in mijn geheugen dat ik ze elke dag kan herleven.

De trigger voor een herinnering kan zomaar door een liedje,  luchtje, een grapje. Bedenkt u het zelf maar.

 

Maar nu moet? er een nieuwe manier van het in een camper reizen en kamperen gevonden worden.

 

Het nieuwe normaal...

Sinds de eerste persconferentie over de coronacrisis, waarin minister Wiebes de anderhalvemetereconomie erin gooide, is er sprake van 'het nieuwe normaal'.

 

Trouwens; ik heb Bennie Joling gebeld en die wist van niks....(lol)

 

Deze kreet is overgenomen door kranten, op de radio en in nieuwsberichten.

Ik wil er voor pleiten dat we met zijn allen daar mee stoppen.

 

Het is niet normaal om ,op straat ,in de winkel, of op de camping om mensen heen te lopen en uit te stralen: jij bent besmettelijk.

Het is niet normaal om iemand tegen te komen en je niet even voor te stellen,

de hand te schudden en kennis te maken, maar in plaats daarvan angstig te kijken en afstand te houden.

 

En het is niet normaal om de mensen die je lief hebt niet aan te raken en te knuffelen.

 

Dus laten we stoppen dit gedrag

'normaal' te noemen.

Het gedrag dat nu van ons gevraagd wordt, is niet normaal.

 

Laten we het dat ook niet maken door het steeds zo te benoemen.

 

En dan voor mijn leeftijdscategorie rond en boven de 70.

 

Eindelijk was het zover voor velen,dit jaar.

De boeien los... We gaan een camper kopen en reizen.

(Dat mag wel blijken uit de camper verkopen van dit jaar.)

 

Komt er een virus en..... dan.... blijkt dat we opeens als oude mensen geclassificeerd worden.

Nog erger oud hout , weg ermee en strenge regels wie we mogen zien en wie we mogen ontmoeten.

Het nieuwe normaal.

Van de politiek, niks meer te horen over de fitte ouderen die makkelijk door kunnen werken tot minimaal 67 jaar,en liever nog meer jaren.

 

Sommige mensen zullen nu wel spijt hebben en denken " ik heb te lang gewacht. Ik liet het leven door mijn handen glippen".

Nu pas dringt het bij hun door dat ze een gevangenis van hun leven hebben gemaakt.

Ze hielden zich zelf voor dat ze moesten wachten tot het huis afgelost zou zijn.

De kinderen groot waren, en allerhande andere zo genaamde verplichtingen.

Tot ze met pensioen mochten, hadden zich zelf vastgeketend aan het "normale" leven.

Al die jaren hebben ze gewacht op bevrijding, door de ouderdom, terwijl hun enige boeien de boeien waren die ze zich zelf hadden omgedaan.'

En nu? Niks voorlopig.

Leeftijd discriminatie zie ik snel groeien in Nederland.

De bevrijding van verplichtingen, door de ouderdom..keert zich nu tegen ons.

We worden nu als oorzaak gezien dat het opheffen van de corona maatregelen zo lang duurt, door heel veel mensen onder de 60.

 

Het nieuwe normaal....

Is dat realistisch ? Dat je de rest van je leven met een grote boog om mensen heen gaat lopen ? Is het leven nog leuk dan ?

 

Nog iets waar ik helemaal fout mee zat.

Ik dacht (lees maar terug) dat er een nieuwe sfeer ging ontstaan onder camperaars.

 

Nou die is er zeker...

 

De IK IK IK cultuur is nog heviger als voor de crisis.

 

Veel mensen kennen geen ander belang meer dan eigenbelang.

 

"Ik mag weg met de camper in eigen land dus ik ga.....

 

Ze steken het " thuis blijven advies, maar in hun reet" wordt er gedacht.

 

En door de ouderen ....Die paar jaar die ik nog heb... Ga IK genieten.

We zijn geen oude mensen die in hun oudemensendomein zitten.

 

Anders geformuleerd.

Het probleem is juist het gebrek aan intelligentie en/of het teveel aan egoïsme.

 

En als laatste...

Wat is onze gezondheid eigenlijk waard als we alles waar we van houden daarvoor moeten laten? Waar leven we voor?

Sommigen voor God, sommigen voor het sporten en om foto’s van hun mooie lijf op Instagram te zetten.

Sommigen voor hun vak, om de wereld te redden.

Sommigen om het leven van anderen te verzieken.

Maar de meeste leven voor fijne dingen mee te maken.

Helaas...Dingen eindigen. Mensen vergeten je.

Of dat nou door een besmettelijke ziekte komt of door de normale ouderdom, dood gaan we allemaal.

 

Sorry dat dit brainstormpje niet alleen maar over campertjes en hun eigenaren ging.

 

Ik ben wat opgefokt door alles wat er gebeurd nu in de wereld.

 

Piet vd. L.  bedankt voor je donatie, om deze site draaiende te houden.

Klik hierop als u ook mee wil doen.

 

 

Groet Bram

 

 

 

Ik wil meer van Bram zijn artikelen lezen