In Arnhem in de wijk Persikhaaf is een man dood aangetroffen in zijn huis ,die daar al maanden lag.

Verschrikkelijk nieuws vind ik dat.

Dan ben je eenzaam.

Het toont ook de verandering en de verharding in de maatschappij aan.

Het kan dus niet uitblijven , ook in de camper wereld onderling komt er steeds meer vereenzaming.

Je kan tussen honderd anderen campers staan en toch eenzaam zijn omdat er weinig mensen meer contact maken.

Hoe dat komt?

Een teken des tijds.

Mensen hebben geen hulp of info of contact meer nodig. Het almachtige internet weet alles.

De smartphone en tablets vervangen het contact met anderen.

Steeds meer wordt het principe gehuldigd van," ik wil er wel bij staan, maar er verder niets mee te maken hebben."

Natuurlijk zijn er ook nog de taal barrières.

Mijn ervaring is dat als ik zelf geen praatje ga maken, er een minimaal verbaal contact is .

Na een  Goede morgen/middag/avond begroeting kan er meestal wel een zelfde groet vanaf maar that's it.

Zeker bij Nederlandse Campers onderling.

Okay ieder zijn meug.

Wat ik zelf altijd al wel gehad heb is dat ik sommige mensen vanaf het begin al niet mag, zonder ze überhaupt te kennen. Je kan dat arrogantie noemen.

Ik zelf noem het levenservaring.

 

Doordat er vroeger wel meer onderling contact was hebben we wel eens een mensenleven gered.huh?

 

We stonden in Orihuela costa, achter op de parking bij de Mercadona daar. (Playa Flamingo genaamd bij de campers.)

Na een paar dagen daar gestaan te hebben, kwam tijdens een groeps gesprek naar boven dat niemand 'de Noorse man' nog gezien had en zijn camper zat potdicht.

Normaal liep hij altijd minimaal 2 keer per dag zijn hondje uit te laten.

Ik naar die camper toe en een paar klappen erop gegeven , maar het bleef doodstil

"Nou die is er niet, en anders had het hondje wel geblaft", was mijn conclusie.

Toch de volgende dag zat het me niet lekker en na weer een groepsgesprek, besloten dat ik de politie ging bellen.

Die kwam opdagen en hoorde ons verhaal aan.

Gaven ook wat klappen op deze deur, en nadat weer geen reactie kwam hebben ze de deur opengebroken.

Wat bleek? De Noorse meneer lag bewegingsloos op bed, maar leefde nog wel.

Het kleine hondje zat in een hoekje doodsbang te wezen, en tussen zijn uitwerpselen. Gelukkig leefde die ook nog.

De man afgevoerd naar het hospitaal met loeiende sirene. Het hondje werd door de politie meegenomen en bij de Camper werd de deur weer provisorisch gesloten.

Wij natuurlijk allemaal nieuwsgierig maar twee dagen later stond de camper er niet meer.

Iemand wist te vertellen dat hij een personenauto met Noors kenteken erbij gezien had, en dat iemand met de camper weggereden was.

Uiteindelijk nooit meer wat gehoord over de afloop.

In ieder geval was het onderlinge sociale contact tussen de campers de reden dat deze meneer 'gered' werd.

Misschien eens proberen om een praatje met de buren te maken wordt het misschien toch een iets leukere reis.

En als afsluiter ; iemand vroeg mij of ik het reizen met de camper nog wel avontuurlijk vond, na al die jaren.

Mijn antwoord ; "ik vind dat je reizen pas een avontuurlijke camperreis mag noemen als je niet weet waar je 's avonds slaapt."

Niks reisplanner of app.

Gewoon gaan ......kompas naar t zuiden of noorden volgen, en we zien wel.

 

 

Groet Bram.

 

 

Ik wil meer lezen en klik op deze zin